امام حسين (ع) و علم به شهادت
مشخصات كتاب
نويسنده : سيد نورالدين شريعتمدار جزائري ناشر : سيد نورالدين شريعتمدار جزائري
خلاصه
از ديدگاه عقل هيچ گونه مانعي نيست كه پيامبر و امام داراي علمي وسيع و دانشي گسترده باشند و هر چيز را بدانند و چيزي بر آنان پوشيده نباشد.آيات قرآن و روايات بر علم غيب پيامبر و امام تأكيد و دلالت دارند، و مراد از آيات و رواياتي كه علم را به خدا نسبت مي دهند و آن را براي خدا مي دانند، علم ذاتي است نه علم موهبتي كه از خدا افاضه مي شود.رواياتي كه از برخي امامان در مواردي مخصوص آمده كه ما علم به فلان چيزنداريم از باب تقيه و حفظ جان خود و شيعيان است علم به شهادت براي هر امام و به ويژه براي امام حسين (ع) زيان رساني به جان و انداختن نفس در هلاكت نبوده زيرا شهادت در راه خدا بالاترين سعادت و رستگاري است و كشته شدن در راه احياي اسلام و امر به معروف و نهي از منكر و ارشاد مردم وظيفه هر مسلمان است پس حركت براي انجام اين وظايف با علم به شهادت خودكشي نيست
مقدمه
از باورهاي پرسش انگيز شيعه علم امام حسين (ع) به شهادت خود و يارانش است اين پرسش در باره علم ديگر امامان به شهادتشان نيز گفته مي شود؛ چرا اميرالمؤمنين (ع) كه مي دانست به شهادت مي رسد به مسجد رفت و به نماز ايستاد؟ و امام حسن (ع) چرا آب زهرآلود را نوشيد؟ و گاهي فراتر از موضوع شهادت از علم پر دامنه پيامبر و امامان به گذشته و آينده و امور پنهان پرسش مي شود كه گستره اين علم تا چه مقدار است و اين كه آيا پيامبر و